Budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie działki Nr ewid. 445/5 wraz z rozbiórką istniejących budynków gospodarczo – garażowych oraz budową instalacji kanalizacji deszczowej na działce Nr ewid. 469/10 w Nakle nad Notecią

Opis przedmiotu przetargu: Opis architektoniczno – budowlany: BUDOWA BUDYNKU MIESZKALNEGO: Przedmiotem zamówienia jest budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie działki Nr ewid. 445/5 wraz z rozbiórką istniejących budynków gospodarczo – garażowych oraz budową instalacji kanalizacji deszczowej na działce Nr ewid. 469/10 w Nakle nad Notecią. Budynek mieszkalny wielorodzinny o kształcie trapezowym z dachem wielospadowym jest dostosowany do otaczającej zabudowy. Budynek 4 – kondygnacyjny. Na parterze budynku oprócz lokali mieszkalnych zlokalizowano pomieszczenia garażowe, pomieszczenia techniczne oraz komórki lokatorskie. Trzy pozostałe kondygnacje stanowią lokale mieszkalne . W budynku zaprojektowano jedną klatkę schodową. W całym budynku wydzielono 21 lokali mieszkalnych (w tym 2 lokale mieszkalne przeznaczone dla osób niepełnosprawnych). Wejście główne do budynku znajduje się od strony północnej. Projektowaną budowę należy wykonać metodą tradycyjną udoskonaloną. Więźba dachowa drewniana z wiązarów prefabrykowanych. Dane techniczne budynku: - ilość mieszkań – 21, - ilość przedsionków – 1 - ilość pomieszczeń techniczno – gospodarczych – 2 - ilość komórek lokatorskich – 18 - ilość garaży – 3 - powierzchnia zabudowy – 392,44 m2 - powierzchnia użytkowa mieszkalna – 985,47 m2 - powierzchnia usługowa – 120,83 m2 - powierzchnia ruchu – 185,35 m2 - kubatura brutto – 5.297,50 m3 - ilość kondygnacji – 4 - długość budynku – 27,34 m - szerokość budynku – 15,64 m Budynek wykonany będzie z wykorzystaniem technologii murowanej, żelbetowej i drewnianej. Dach wielospadowy, konstrukcje stanowią prefabrykowane wiązary dachowe pokryte dachówką. Posadowienie ścian na ławach fundamentowych. Ściany zewnętrzne w technologii murowanej z bloczków silikatowych ocieplone styropianem gr. 20 cm i 25 cm, usztywnione trzpieniami żelbetowymi oraz słupami. Ściany działowe w technologii murowanej z bloczków silikatowych 8 cm, 12 cm lub 18 cm (wydzielające mieszkania). Ściany zewnętrzne wykończone lekkim tynkiem mineralnym (silikonowym) o strukturze gładkiej, matowej, wypełniającej farbą dyspersyjną. Obróbka attyki, balkonów i okapów – blachą stalową powlekaną. Stropy miedzy kondygnacyjne i stropodach – gęsto żebrowe typu RECTOR lub równoważne. Budynek posadowiony na stopach i ławach żelbetowych. Układ konstrukcyjny budynku stanowią monolityczne słupy i trzpienie żelbetowe, wieńce i podciągi żelbetowe monolistyczne. Nadproża prefabrykowane typu L19/N oraz żelbetowe mocnolityczne lub równoważne. Schody wewnętrzne żelbetowe płytowe oraz balkony żelbetowe wspornikowe. Dach w konstrukcji drewnianej z prefabrykowanych wiązarów dachowych łączonych na płytki kolczaste. Ocieplenie dachu – wełną mineralną gr. 30 cm o podwyższonej izolacyjności dźwiękowej. Ocieplenie ścian zewnętrznych – styropianem gr. 20 cm i 25 cm oraz wełną mineralną w pasie kondygnacyjnym garaży i pomieszczenia węzła cieplnego o podwyższonej izolacyjności dźwiękowej min. 30dB. Ocieplenie ścian fundamentowych – styropianem gr. 12 cm. Ocieplenie podłogi – styropianem gr. 12 cm. Izolacje przeciwwilgociowe budynku: - pozioma na podkładzie betonowym – 2 x papa termozgrzewalna, - powierzchnia zewnętrzna i wewnętrzna ściany fundamentowej: hydroizolacja + środek gruntujący, - izolacja na stopach i ławach fundamentowych: izolacja pozioma (ekofolia wysokociśnieniowa lub papa termozgrzewalna); izolacja pionowa (środek gruntujący bitumiczny). Dach wykonany z prefabrykowanych dźwigarów drewnianych z drewna klasy C24, łączone na płytki kolczaste. Pokrycie dachu wielkoformatową płaską dachówką ceramiczną. Ocieplenie dachu wełną mineralną gr. 30 cm. W budynku mieszkalnym należy zapewnić strumień objętości powietrza wentylacyjnego wynoszący odpowiednio: - dla wnęki kuchennej: 50m3/h, - dla łazienki: 50m3/h. Dla projektowanych mieszkań zaprojektowano wentylację grawitacyjna wspomaganą. Zastosować okna i zestawy okienne energooszczędne o współczynniku przenikania ciepła kmax = 1,0W/(m2K). Montować okna z PCV. Zestawy okienne na klatkach schodowych z aluminium. Kolor stolarki grafitowy RAL 7016. Należy zastosować stolarkę okienna o podwyższonej izolacyjności akustycznej min. Rw = 40dB. Parapety wewnętrzne PCV/MDF. Drzwi zewnętrzne aluminiowe energooszczędne o współczynniku k nie większym od 1,1W/(m2K). Wkładki zamków zewnętrznych – 2 szt. Bramy garażowe uchylne ocieplone energooszczędne. Kolor stolarki grafitowy RAL 7016. Należy zastosować stolarkę okienna o podwyższonej izolacyjności akustycznej min. Rw = 40dB. Obróbki blacharskie należy wykonać z blachy stalowej powlekanej powłokami malarskimi – kolor grafitowy 7016. Parapety zewnętrzne wykonać z blachy stalowej powlekanej powłokami malarskimi – kolor grafitowy 7016. Balustrady ze stali nierdzewnej – minimalna wysokość 110 cm od poziomu posadzki. Podłoga na balkonach wykonana z płytek ceramicznych mrozoodpornych i antypoślizgowych, koloru szarego RAL 7046. Należy wykonać cokoliki na ścianie wejściowej. Kominy powyżej dachu ocieplone wełną mineralną gr 12 cm i obłożone obróbkami blacharskimi i tynkiem mineralnym oraz pomalowane farbami silikonowymi zgodnie z kolorystyką. Przewody dow wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię przekroju co najmniej 0,016 m2 oraz najmniejszy wymiar przekroju co najmniej 0,1 m. Kanały wykonane z pustaków ceramicznych o wym. 19 cm x 19 cm z kanałem o średnicy 150 mm. Ogrodzenie murowane wykonane z bloczków betonowych na fundamencie betonowym o poziomie posadowienia min. 80 cm. Wykończenie zewnętrzne muru tynkiem mineralnym pomalowanym farbami silikonowymi w kolorze elewacji budynku. Wykończenie murku czapką betonową. Wnętrza malowane farbami lateksowymi. Toalety, łazienki, węzeł c. o. wykończony płytkami ceramicznymi. Tynki wewnętrzne wykonać jako cementowo – wapienne kat. III oraz gipsowe twarde. Posadzki wykonane z płytek ceramicznych / gresu, paneli podłogowych, posadzki epoksydowe oraz betonowe. Typ i model płytek oraz paneli Wykonawca jest zobowiązany przedstawić Zamawiającemu do akceptacji. Panele podłogowe o klasie ścieralności min. AC4. Na klatce schodowej zastosować płytki o podwyższonej ścieralności, antypoślizgowe. Na ścianach w pomieszczeniach WC/łazienek oraz pomieszczeń węzła cieplnego – należy ułożyć glazurę na wysokość min. 200 cm. Sufity i ściany malowane farbami lateksowymi w kolorach uzgodnionych z Zamawiającym. Obiekt został zaliczony do II kategorii geotechnicznej w prostych warunkach gruntowych. Należy bezwzględnie usunąć i całkowicie wybrać z dna wykopów fundamentowych warstwę ewentualnych nasypów, które są gruntami nośnymi. Podłoże gruntowe potraktowano jako uwarstwione genetycznie jednorodne. Należy dokonać odbioru wykopów fundamentowych w związku z występującą możliwością rozgęszczenia gruntów w poziomie dna wykopu, przed ułożeniem warstwy betonu wyrównawczego należy sprawdzić stopień zagęszczenia gruntu. Roboty ziemne należy prowadzić zgodnie z PN-68/B-06050, zwracając szczególną uwagę na prawidłowe zabezpieczenie ścian wykopów o głębokości większej niż 2,0 m. Fundamenty posadowić w gruntach serii II (warstwa glin piaszczystych) powyżej poziomu wody gruntowej. Posadowienie, z uwagi na występujące warunki gruntowe i projektowane fundamenty, zalicza się do II kat. geotechnicznej w prostych warunkach gruntowych. Posadowienie budynku na stopach i ławach żelbetowych. Całość fundamentów na podkładzie z betonu klasy C8/10MPa. Fundamenty należy posadowić na gruncie nośnym warstwa II – miejscowo może być konieczne uzupełnienie poziomu gruntu chudym betonem/zagęszczonym piaskiem. Przed przystąpieniem do wykonania ścian nadziemia, ściany fundamentowe winny być obsypane zagęszczonym piaskiem oraz na szerokości 3,0m wzdłuż ścian zewnętrznych należy wykonać podłoże pod posadzkę. Całość prac związanych z posadowieniem projektowanych ław i stóp fundamentowych należy uzgodnić z autorem projektu. Ściana fundamentowa z bloczków betonowych – dwuwarstwowa gr. 36 cm, od wewnątrz ściana z bloczków betonowych gr. 24 cm, od zewnątrz styropian ekstradowany XPS odmiany min. 300 gr 12,0 cm klejony od ściany klejem bitumicznym do styropianu. Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe, z bloczków silikowatych o wytrzymałości 20MPa, gr. 24 cm, od wewnątrz tynk gipsowy/cementowo – wapienny nakładany maszynowo, ocieplenie styropian 20 cm, od zewnątrz tynk mineralny o strukturze baranka. Ściany działowe z bloczków silikatowych gr. 6,00 cm, 8,00, 12,0 cm i gr. 18,0 cm o klasie wytrzymałości 20MPa, na zaprawie cementowo – wapiennej klasy M5 lub murowanej na zaprawie do cienkich spoin. Obustronnie tynk gipsowy/cementowo – wapienny nakładany maszynowo. Przewody wentylacyjne murowane z kształtek wentylacyjnych 19x19 cm, wolnostojące. Kształtki obłożone tynkiem cementowo – wapiennym na siatce zgrzewanej Ø3,00 mm o oczkach 10x10 cm. Strop nad parterem, I i II Pietrem wykonać należy jako gęsto żebrowy typu RECTOR o gr. 24 cm i 25 cm lub równoważne. Stropy te składają się ze sprężonych, strunobetonowych be;ek oraz wypełnień w postaci żwirobetonowych, wibroprasowanych pustaków stropowych. Uzupełnieniem systemu są: zbrojenia przypodporowe, zgrzewane maty siatki stalowej oraz beton monolityczny wylewany na budowie. W ścianach zewnętrznych i wewnętrznych dla przeniesienia obciążeń skupionych i momentów należy wykonać słupy i trzpienie żelbetowe o przekroju 24x24 cm z betony. W poziomie stropów na ścianach – wieńce żelbetowe z betonu kl. C25/30 MPa, zbrojone stalą kl. A-IIIN, A-0. Wieńce w poziomie stropu na ścianie nieobciążonej stropem – wieniec o przekroju 24x30 cm. Wieńce na ścianie wewnętrznej – wieniec o przekroju 24x30 cm. Wieńce zwieńczające ściany attyki – wieniec o przekroju 24x24 cm. Częściowo nadproża prefabrykowane z belek L – 19, częściowo nadproża żelbetowe monolityczne, wylewane w miejscu wbudowania. Nadproża monolityczne – beton kl. C25/30MPa, zbrojone stalą kl. A-IIIN. W miejscach oparcia nadproży L-19 należy przymurować trzy warstwy z cegły pełnej kl. 15MPa, na zaprawie cementowo – wapiennej 3,0 MPa. Podciągi żelbetowe monolityczne z betonu kl. C25/30, stal A-IIIN, A-0. Dach o konstrukcji drewnianej w postaci prefabrykowanych wiązarów dachowych łączonych na płytki kolczaste w technologii Mitek. Tarcica konstrukcyjna w klasie C24, suszona do wilgotności 18-22%, strugana, zaimpregnowana zanurzeniowo środkiem czterofunkcyjnym, służącym do ochrony drewna przed działaniem grzybów domowych, grzybów pleśniowych, szkodników, ognia – właściwości materiału trudno zapalnego oraz właściwości nierozprzestrzeniania ognia dla drewna budowlanego. Płytki kolczaste zgodnie z Normą PN – EN 14545:2008 „Konstrukcje drewniane – złącza typu wkładek – wymagania”. Pokrycie dachu wykonać z blachodachówki na łatach drewnianych. Ocieplenie z warstw wełny mineralnej zlokalizowanym w pasie dolnym wiązarów. Pas dolny wiązara kratowego obciążono sufitem z płytek gk na stelażu oraz ociepleniem. Konstrukcję dachu wykonać w postaci drewnianych, kratownic głównych, o maksymalnym poprzecznym rozstawie osiowym 980 mm. Połączenia elementów (słupki, krzyżulce, pasy) kratownic wykonać z płytek kolczastych. Kratownice zaprojektowano jako elementy jednogałęziowe o gr. 60 mm. Złącze kątowe wzmocnione 100x100x3 w ilości 2szt.na węzeł. Mocowanie kątownika do wieńca odbywać się będzie za pomocą kotew rozporowych M10. Kątownik łączyć z kratownicą za pomocą 6 gwoździ karbowanych 4x50 mm. Dla stabilizacji konstrukcji oraz ograniczenia długości wyboczeniowych pasów wiązarów projektuje się tężniki, które nabijać należy od góry pasa dolnego lub od dołu pasa górnego w pobliżu punktów węzłowych wiązarów. Tężniki projektuje się jako przekroje drewniane 60x95 mm. Mocowanie tych elementów do wiązarów za pomocą gwoździ pierścieniowych 4x100 mm, lub maszynowych 3,1x90 mm, po dwa na węzeł. Konstrukcja dachu o kl. Odporności R15. Wszelkie zmiany i ewentualne szczegóły rozwiązań projektowych należy uprzednio uzgodnić z autorem projektu. Schody wewnętrzne żelbetowe płytowe gr. 14,0 cm, wykonane z betonu klasy C25/30MPa, zbrojonych stalą klasy A-IIIN. Zadaszenie stalowe przed budynkiem w strefie wejściowej o wysięgu 1,40 m. Pokrycie ze szkła systemowego zbrojnego. Konstrukcja stalowa przymocowana do ściany kotwami chemicznymi. Balkony o konstrukcji żelbetowej w postaci płyty nośnej gr. 12,0 cm zakotwionej w konstrukcji żelbetowej stropów poszczególnych kondygnacji. Płytę wykonać z betonu kl. C25/30 MPa, stal kl. A-IIIN. Balkony zamocować w konstrukcji stropu. ROZBIÓRKA BUDYNKÓW GOSPODARCZO – GARAŻOWYCH: Budynki gospodarczo – garażowe zlokalizowane w części południowo – wschodniej działki: Dane techniczne: - powierzchnia zabudowy – 354,70 m2, - kubatura – 1.064,10 m3, - wysokość – 3,20 m. Budynki niepodpiwniczone, parterowe. Fundamenty z: kamienia/cegły/betonu. Ściany nośne jednowarstwowe, wykonane z cegły ceramicznej gr. 25 cm i 40 cm oraz w części drewniane. Okna i drzwi drewniane. Strop drewniany. Dach jednospadowy drewniany pokryty papą. Na ścianach budynków widoczne pęknięcia, ogólnie w średnim/złym stanie technicznym. Dach drewniany w złym stanie technicznym. Drzwi w średnim stanie technicznym. Okna w średnim stanie technicznym. Budynki gospodarczo – garażowe zlokalizowane w części północno – zachodniej działki: Dane techniczne: - powierzchnia zabudowy – 131,90 m2, - kubatura – 382,51 m3, - wysokość – 2,90 m. Fundamenty z: kamienia/cegły/betonu. Ściany nośne jednowarstwowe, wykonane z cegły ceramicznej gr. 25 cm oraz w części drewniane. Okna i drzwi drewniane. Strop drewniany. Dach jednospadowy drewniany pokryty papą. Na ścianach budynków widoczne pęknięcia, ogólnie w złym stanie technicznym. Dach drewniany w złym stanie technicznym. Drzwi w średnim stanie technicznym. Okna w średnim stanie technicznym. Rozbiórkę ww. budynków gospodarczo – garażowych należy wykonać za pomocą ręcznych elektronarzędzi lub ręcznie oraz przy pomocy maszyn. Teren wokół rozbiórki należy oznakować tablicami ostrzegawczymi i tablicą informacyjną. Przed rozpoczęciem prac rozbiórkowych pracownicy powinni zostać zapoznani z planem rozbiórki i poinformowani o bezpiecznym sposobie jej wykonania. Osoby wykonujące prace należy wyposażyć w indywidualne środki ochrony BHP (kaski, rękawice, szelki, okulary ochronne, itp.). Kolejność prac rozbiórkowych: - zabezpieczenie terenu wokół budynków garażowo – gospodarczych, - demontaż instalacji elektrycznej po uprzednim odcięciu dopływu energii elektrycznej, - demontaż stolarki okiennej i drzwiowej, - rozbiórka pokrycia dachowego, - rozbiórka konstrukcji dachu, - rozbiórka ścian zewnętrznych z zachowaniem szczególnej ostrożności przy działkach sąsiednich, - skucie posadzek betonowych, - rozbiórka fundamentów – szczególną ostrożność zachować przy granicy, - załadowanie i wywiezienie materiałów porozbiórkowych, - uporządkowanie terenu. Rozbiórkę dachu należy rozpocząć od dokładnego zbadania jego rodzaju i stanu. Następnie powinno się wszystkie osłabione miejsca wzmocnić stemplami od dołu, aby uniemożliwić niekontrolowane zawalenie. Zabrania się przebywania pracowników pod rozbieranym dachem, należy całkowicie uniemożliwić dostęp do pomieszczenia przyziemia. Roboty rozbiórkowe ścian można rozpocząć dopiero po ukończeniu rozbiórki wszystkich innych elementów budynku opartych na nich, usunięciu materiałów odzyskanych. Ręczna rozbiórka wymaga ostrożności ze strony pracowników. Do ręcznego zwalania muru linami zastosowane zostaną wciągniki zaczepiane jednym hakiem do stałych nieruchomych przedmiotów a drugim do liny ciągnącej mur. Prac rozbiórkowych nie należy prowadzić w złych warunkach atmosferycznych, w czasie deszczu, opadów śniegu oraz silnych wiatrów. Wszelkie drogi i ciągi komunikacyjne wokół rozbieranego budynku należy zabezpieczyć i nie dopuścić do przebywania w ich obrębie osób postronnych. Zakres wykonania i obowiązki przy robotach budowlanych należy wykonywać zgodnie ze sztuką budowania (Warunki techniczne i Odbioru Robót Budowlano – Montażowych). Roboty budowlane i montażowe powinny być prowadzone zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, wymaganiami bezpieczeństwa i higieny pracy, Polskimi Normami i przepisami. Wszystkie rozwiązania techniczne związane z określoną technologią należy wykonać dokładnie wg wytycznych i zaleceń producenta. Zastosowane w SIWZ, projekcie, STWiORB, przedmiarach, umowie i innych dokumentach przekazanych Wykonawcy – materiały, rozwiązania techniczne i urządzenia winny spełniać normy bezpieczeństwa ppoż. i bhp (posiadać odpowiednie atesty i aprobaty), oraz wymagają akceptacji Zamawiającego, oraz mogą być zamienione na inne przy zachowaniu tych samych parametrów technicznych i jakościowych. Opis instalacji sanitarnych: Budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego na terenie działki Nr ewid. 445/5 wraz z rozbiórką istniejących budynków gospodarczo – garażowych oraz budowa instalacji kanalizacji deszczowej na działce Nr ewid. 469/10 w Nakle nad Notecią obejmuje instalacje sanitarne. W ramach zagospodarowania terenu zostanie wykonana zewnętrzna instalacja kanalizacji deszczowej podziemna – zgodnie z planem sytuacyjnym – z rur PVC160 o długości 70,05 m. WEWNĘTRZNA INSTALACJA CENTRALNEGO OGRZEWANIA: Przewody centralnego ogrzewania z rur wielowarstwowych PEX – AL. – PEX łączonych przez kształtki zaciskowe. Regulację hydrauliczną instalacji realizować należy przy zastosowaniu zaworów USV lub równoważnych. Pomiar ilości ciepła zużywanego przez poszczególne lokale za pomocą liczników ciepła dn20 Qnom = 0,6m3/h zlokalizowanych w szafkach rozdzielaczy c. o. Na instalacji c. w. u. przewidziano zasobnik o pojemności 300 dm3. Źródłem ciepła będzie dwufunkcyjny węzeł cieplny. Instalacja ogrzewania – wodna, pompowa. Przewody rozprowadzające do rozdzielaczy wykonać z rur PE-Xc-Al. Łączonej przez kształtki zaprasowywane. Instalację od rozdzielaczy do grzejników wykonać z rur wielowarstwowych PE-Xc-Al-PE-Xc. Wewnętrzna instalacja centralnego ogrzewania zasilana będzie z dwufunkcyjnego węzła cieplnego. Przewody instalacji c. o. prowadzone będą w posadzkach, w bruzdach ściennych oraz pod sufitem. Przy układaniu instalacji uwzględnić kompensację przewodów. Prowadzenie przewodów równolegle obok siebie. Przewody rozprowadzające układać ze spadkiem (min. 0,3%) w kierunku punktów odwodnienia do węzła. Rurociągi przy przejściach przez stropy i ściany należy prowadzić w rurach osłonowych stalowych o średnicy dwukrotnie większej od średnicy nominalnej przewodu. Odpowietrzenie zgodnie z Normą PN-91/B-02420 za pomocą odpowietrzników automatycznych pływakowych z zaworem stopowym. Przed odpowietrznikami zamontować zawory odcinające, kulowe. Przy układaniu poziomów C. O. uwzględnić kompensację przewodów. Instalacja przed nadmiernym wzrostem ciśnienia zabezpieczona będzie ciśnieniowym zamkniętym naczyniem wzbiorczym oraz za pomocą zaworu bezpieczeństwa zamontowanego w pomieszczeniu węzła cieplnego. W pomieszczeniach mieszkalnych zastosowano grzejniki płytowe, a w łazienkach grzejniki drabinkowe. We wszystkich pomieszczeniach ogrzewanych grzejnikami z podłączeniem dolnym zastosowano wbudowane zawory termostatyczne, współpracujące z głowicami termostatycznymi. Regulacja instalacji z zastosowaniem zaworów odcinających USV lub równoważnych. Przewody od kotłowni do rozdzielaczy wykonać z rur PE-Xc-Al.-PE-Xc lub z rur ze stali węglowej łączonych przez kształtki zaciskowe. Przewody rozprowadzające czynnik grzewczy wykonać z rur wielowarstwowych PE-Xc-Al.-PE-Xc łączonych przez kształtki zaciskane lub PP łączonych za pomocą zgrzewania polifuzyjnego. Regulacja instalacji z zastosowaniem zaworów termostatycznych o regulowanej nastawie wstępnej, oraz zaworów USV lub równoważnych na rozdzielaczu. Przewody układane w bruzdach ściennych, pod stropem należy zaizolować termicznie otulinami z pianki polietylenowej o grubości 13 mm, natomiast układne po wierzchu ścian zaizolować termicznie otulinami z pianki PUR o grubości 20 mm dla DN<=22 mm oraz 30 mm dla DN>=28 mm. Przed montażem korpusu zaworów termostatycznych instalację starannie płukać z prędkością przepływu nie mniejszą niż 2m/s, Az do zupełnego usunięcia zanieczyszczeń i osadów. Doprowadzenie instalacji do wymaganego stopnia czystości potwierdza Inspektor Nadzoru, który dokonuje odbioru instalacji i podpisuje protokół odbioru robót. Po oczyszczenia instalacji wykonać próbę wodną na zimno – ciśnienie 0,6MPa. WEWNETRZNA INSTALACJI CIEPŁEJ I ZIMNEJ WODY UŻYTKOWEJ: Instalacja c. w. u. zasilana będzie z zasobnika C. W. U. zlokalizowanego w pomieszczeniu węzła cieplnego. Przewody rozprowadzające (poziomy) układane na posadzkach, piony i podejścia do punktów czerpalnych w bruzdach ściennych i posadzkowych. Przewody wykonać z rur dopuszczonych do stosowania w instalacjach wody pitnej PN 16, o średnicach przewodowych (wewnętrznych) określonych za załączonych rysunkach. Zasobnik CWU zasilany będzie z dwufunkcyjnego węzła cieplnego. Instalacja przed nadmiernym wzrostem ciśnienia zabezpieczona będzie za pomocą zaworu bezpieczeństwa i naczynia przeponowego zamontowanego w pomieszczeniu węzła cieplnego. W budynku wodę ciepłą doprowadzić należy do baterii umywalkowych, zlewozmywakowych, natryskowej oraz do mieszaczy c. w. u. Przewody wody zimnej, ciepłej i cyrkulacji prowadzić równolegle. Podczas układania przewidzieć kompensację przewodów. Wszystkie zawory odcinające kulowe PN16. Przewody wykonać z rur polipropylenowych łączonych przez zgrzewanie lub wielowarstwowych PEX-Al.-PEX łączonych przez zaciskanie. Na podejściach do poszczególnych lokali mieszkalnych należy zamontować zestawy wodomierzowe DN 15 (składające się z zaworów odcinających Dn 20, zaworu antyskażeniowego EA dn 20, wodomierza objętościowego dn 15), które zamontować należy w szafce wodomierzy w korytarzu poszczególnych kondygnacji. Przewody wodociągowe rozprowadzające i piony zaizolować otulinami: woda zimna – 9 mm, woda ciepła i cyrkulacja – 13 mm. Po zakończeniu robót montażowych należy wykonać próbę szczelności przewodów i armatury wody ciepłej na ciśnienie równe 1,5x ciśnienie robocze, lecz nie mniej niż 0,9MPa. Instalację uważa się za szczelną, jeżeli manometr w ciągu 0,5h nie wykazuje spadku ciśnienia. Po próbie szczelności instalację kilkukrotnie przepłukać wodą wodociągową, aż do stwierdzenia czystego wypływu. Instalacja po przepłukaniu powinna być poddana chlorowaniu wodą zawierającą 20-30 mg czynnego chloru 1dm3 wody. Woda chlorowana powinna znajdować się w rurach nie krócej niż 24 h. Poziomy, podejścia, piony kanalizacyjne wykonać z rur i kształtek PCV SN8 litych. Rury i kształtki łączone będą za pomocą połączeń kielichowych oraz za pomocą muf nasadowych. Mufy nasadowe zapewniają odpowiednią kompensację wydłużeń rurociągów, natomiast połączenia rur kielichowych należy realizować w taki sposób, aby również zniwelować termiczne zmiany ich długości. Wszystkie piony kanalizacyjne uzbroić w czyszczak z pokrywką umieszczoną na wysokości 0,3m powyżej posadzki. Oznaczone w części rysunkowej projektu piony należy wyprowadzić ponad dach budynku i zakończyć rurami wywiewnymi z PVC wg PN-88/C-89206. Zastosować należy również zawory napowietrzające. Średnice przewodów kanalizacyjnych i ich spadki podano na rysunkach (projekt). Poziomy należy wykonać w wykopie pod posadzką. Piony i przewody od pionów do poszczególnych przyborów należy prowadzić przy ścianach. Rurociągi mocować do elementów konstrukcyjnych budynku za pomocą zawieszeń i podpór oraz specjalnych obejm z wkładką gumową. Przewody kanalizacyjne i ich połączenia nie powinny wykazywać przecieków. Opis instalacji elektrycznych: Zasilanie budynku zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi Nr 34149/2017/OD1/ZR4 odbywać się będzie z projektowanej szafki kablowej SK-3, która zabudowane zostanie przy ścianie budynku. Z szafki kablowej SK-3 wyprowadzić kabel typu YKY 4x95 mm2 do szafki pomiarowo – rozdzielczej GTR zlokalizowanej na parterze we wnęce pod schodami. Łączna moc przyłączeniowa budynków wynosi 88,54kW. Z szafki pomiarowo – rozdzielczej RTR wyprowadzić WLZ-ty do poszczególnych rozdzielnic w obiekcie o następujących przekrojach: - GTR kierunek ZP6(3) przewodem 5 x LY25 mm2; - GTR kierunek T-WC przewodem YKYżo 3x4 mm2. Rozdzielnica 0,4kV GTR zabudowana na parterze budynku stanowi główny punkt rozdzielczy prądu przemiennego. Rozdzielnicę wykonać wg załączonego schematu rysunek nr EE/7 i EE/9. Rozdzielnica GTR zbudowana jest z pola zasilającego wyposażonego w główny wyłącznik zwarciowy z wyzwalaczem podnapięciowym typu DPX-250 ER o prądzie 250A pełniącym jednocześnie funkcję wyłącznika przeciwpożarowego. Szyny uziemiające rozdzielnic należy połączyć z instalacją odgromową budynku. Typy pozostałych rozdzielnic i wyposażenie aparatowe przedstawiono na rysunkach nr EE/8-EE/11. W rozdzielnicach zainstalować lampki sygnalizujące obecność napięcia, zabezpieczenia nadmiarowoprądowe poszczególnych obwodów, wyłączniki różnicowo – prądowe I =30mA, zabezpieczenia przeciwprzepięciowe. Instalację oświetlenia podstawowego należy wykonać przewodami kabelkowymi typu YDY o przekroju 2,5 mm2, 1,5 mm2 i izolacji 750V. Pomieszczenia mieszkalne: wypusty oświetleniowe rozmieszczone wg projektu (typ opraw ustali Zamawiający w trakcie realizacji). W pomieszczeniach sanitarnych (łazienki; WC) należy zamontować oprawy plafonowe o stopniu ochrony IP55. Hala garażowa: oprawy nastropowe przykręcane do sufitu. Zaplecze gospodarcze, komórki lokatorskie, kotłownia: zastosować oprawy oświetleniowe LED Klatki schodowe: stosować plafoniery z czujkami ruchu. Załączanie oświetlenia klatki schodowej rozwiązano automatycznie przy pomocy czujek ruchu zamontowanych w każdej oprawie. W pomieszczeniach piwnic, kotłowni, łazienkach osprzęt instalacyjny projektuje się w wykonaniu hermetycznym. Wyboru producenta osprzętu instalacyjnego dokonać po konsultacji z Zamawiającym. Wysokość instalowania łączników 1,4m od podłogi, natomiast gniazd wtyczkowych w zależności od rodzaju pomieszczenia. W łazienkach gniazda wtyczkowe montować na wysokości 0,85m (obok luster na wysokości 1,2m) w pozostałych pomieszczeniach na wysokości 0,2m od podłogi, w kuchni na wys. 1m. Oświetlenie awaryjne musi obejmować drogi ewakuacyjne w budynku. Natężenie oświetlenia na drogach ewakuacyjnych musi być powyżej 0,5 1x. Drogi ewakuacyjne muszą być wyposażone w podświetlane znaki kierunkowe, widoczne nawet przy oświetleniu normalnym. Znaki muszą być umieszczone na wszystkich zakrętach, przejściach. Oświetlenie awaryjne zrealizować przy pomocy typowych opraw oświetleniowych wyposażonych w bezobsługowe akumulatory niklowo-kadmowe włączające automatycznie lampę w razie zaniku napięcia. Czas działania oświetlenia awaryjnego nie może być krótszy niż 1 godzina. Oprawy oświetlenia awaryjnego odpowiednio oznaczyć; żółty pas o szerokości 2cm. Do opraw oświetlenia awaryjnego i ewakuacyjnego doprowadzić przewody z dodatkową żyłą z rozdzielnicy zasilającej instalację oświetlenia podstawowego w danym rejonie. Na zewnątrz budynku zainstalowane będą oprawy oświetlające wejście, teren zewnętrzny oraz numer administracyjny. Do oświetlenia wejść zastosować oprawy w wersji natynkowej hermetycznej. Załączanie oświetlenia za pomocą zegara sterującego. Jako oświetlenie terenu zastosowano oprawy parkowe LED na słupach l=6m i mocy 50W. Cała sieć elektryczna będzie wykonana przewodami YDYp (izolacja 750V) podtynkowo lub rurkach z polichlorku winylu w tynku z osprzętem podtynkowym. W pomieszczeniach wilgotnych, technicznych, kotłowni i WC z osprzętem szczelnym pod tynkowym. Gniazda wtyczkowe montować na wysokości 0,3m. W łazienkach gniazda wtyczkowe montować na wysokości 0,85m (obok luster na wysokości 1,2m), w kuchni na wys. 1m. W przypadku montażu osprzętu w łazience, WC zastosować osprzęt hermetyczny (IP nie mniej niż 44) gniazdka wtyczkowe z klapką ochronną. Instalację sieci trójfazowej wykonać jako 5 przewodową 3xL+N+PE, zakończono gniazdami wtykowymi lub bezpośrednio podłączyć do urządzeń technicznych. Wentylatory w pomieszczeniach załączane będą z oświetleniem przy wejściu do pomieszczeń. Należy zastosować wentylatory z modułem podtrzymania pracy przez co najmniej 10 min po zgaszeniu światła. Z rozdzielnicy administracyjnej przewidziano zasilanie szafy sterowniczej centralą wentylacyjną. Kable zasilające dobrać zgodnie z DTR centrali. W każdym mieszkaniu należy zamontować teletechniczną skrzynkę przyłączeniową zlokalizowaną w pobliżu wejścia do lokalu mieszkalnego. W skrzynkach należy trwale zakończyć wszystkie przewody przychodzące z głównego punktu dystrybucyjnego PS. Całość okablowania należy sprowadzić na parter do wnęki pod schodami. W każdym mieszkaniu, w pobliżu wejścia, należy zamontować teletechniczną skrzynkę mieszkaniową (TSM). Telekomunikacyjna skrzynka mieszkaniowa TSM ma umożliwić zamontowanie aktywnych urządzeń telekomunikacyjnych, np. modemu optycznego, routera, wzmacniacza oraz urządzeń pasywnych jak rozgałęźniki, filtry, zwrotnice itp.). Wymiary zastosowanej telekomunikacyjnej skrzynki mieszkaniowej wynoszą 360x420x90mm. Przy wejściu do lokalu w miejscu dogodnym na instalację skrzynki TSM, przygotować wnękę w ścianie o wymiarach odpowiednich do instalacji skrzynki TSM w wersji podtynkowej. Dolna krawędź telekomunikacyjnej skrzynki mieszkaniowej powinna być co najmniej 180mm nad docelową podłogą w lokalu mieszkalnym. W przygotowanym otworze zainstalować podtynkową telekomunikacyjną skrzynkę mieszkaniową TSM. Zastosować skrzynkę ze zdejmowanym frontem - ramką zewnętrzną i drzwiczkami tak aby zapewnić łatwość wykonania tynku wokół skrzynki oraz jednocześnie uniknąć przypadkowych uszkodzeń przy docieraniu ścian. Zdejmowana rama z drzwiczkami powinna również zapewniać możliwość przekładania drzwiczek prawo - lewo w celu ułatwienia prowadzenia prac serwisowych. Między telekomunikacyjną skrzynką mieszkaniową TSM a szachtem teletechnicznym zainstalować w warstwie izolacyjnej podłogi 2 rury osłonowe dla kabli teletechnicznych - np. sztywne rury PCV o średnicy min. 28 mm ze sztywnymi kolankami nie więcej niż 90 stopni w miejscach, gdzie jest to niezbędne lub rury HDPE. Rury te powinny posiadać pilota oraz ich końce powinny być zabezpieczone przed rozpoczęciem tynkowania tak aby nie wpadały tam zanieczyszczenia. Do telekomunikacyjnej skrzynki mieszkaniowej TSM doprowadzić zasilanie 230V z tablicy mieszkaniowej posiadające zabezpieczenie nadprądowe o wartości 6A charakterystyka C i zakończyć kabel zasilający listwą z minimum 2 gniazdami wyjściowymi. Od planowanej lokalizacji jednostki wideodomofonu i telefonu w lokalu mieszkalnym do telekomunikacyjnej skrzynki mieszkaniowej TSM należy zainstalować teletechniczną rurkę instalacyjną, w którą zostanie wciągnięty kabel teletechniczny obsługujący system wideodomofonu i telefonu. Wszystkie lokalizacje gniazd teletechnicznych będą zawierały dwa gniazda RTV-SAT i jedno podwójne gniazdo LAN oraz gniazdo zasilania 230V z wydzielonego obwodu lokalowej instalacji elektrycznej. Zastosowane gniazda LAN muszą spełniać wymagania stawiane min. kat. 5e zarówno dla instalacji telefonicznej jak i lnternetowej w oparciu o skrętki kategorii minimum 5e. Okablowanie telewizyjne wykonane będzie z kabli RG6 i gniazd abonenckich RTV-SAT zapewniających transmisję w kanale zwrotnym. Zastosowane rządzenia powinny spełniać wymóg ekranowania w klasie A. Poziomy sygnałów wyjściowych R i TV + SAT powinny spełniać wymagania aktualnie obowiązującej normy (PN-IEC 60728-1 - lnformation technology - Generic cabling for customer premises). Kable układać w lokalowych rurach osłonowych PCV ze sztywnymi kolankami max. 90 stopni oraz kielichowym połączeniem rur PCV lub w rurach HDPE w posadzkach równolegle do ścian. Instalacja w części wspólnej budynku obejmuje infrastrukturę kablową pomiędzy TSM, a punktem styku (PS) na poziomie -1. Wszystkie kable od lokali należy prowadzić w przygotowanym rurarzu oraz zainstalować je w szachcie z zastosowaniem właściwych materiałów osłonowych zgodnie z wytycznymi ppoż. Przekroje tras kablowych należy dobrać stosowanie do ilości kabli zarówno od lokali do szachtów (rury osłonowe dla kabli teletechnicznych) jak i w szachcie (np. drabinki kablowe z uwzględnieniem możliwości instalacji dodatkowych kabli. Zainstalować jeden kabel typu skrętka minimum UTP kat. 5e z zakończeniem w TSM na gniazdach RJ45 przeznaczony jest dla operatora telekomunikacyjnego. Kabel YTKSY 4x2x0.8 dla instalacji domofonowej (wideodomofonowej). Całkowita długość kabli skrętkowych UTP nie może przekroczyć łącznej długości 100 m.b. zgodnie z aktualnie obowiązującą normą (ISO/IEC 11801 - lnformation technology - Generic cabling for customer premises). Należy przewidzieć odpowiednie zapasy długości na kabel zainstalowany w lokalu mieszkalnym (długość kabla UTP pomiędzy TSM i gniazdem LAN, długości kabli krosowych, kabel w telekomunikacyjnej skrzynce mieszkaniowej TSM oraz kabel od gniazda LAN do urządzenia aktywnego). Po zainstalowaniu, wszystkie kable skrętkowe UTP należy zmierzyć certyfikowanym miernikiem w celu sprawdzenia, czy dla łącza lub kanału został spełniony wymóg przepustowości transmisyjnej minimum charakterystyki klasy D zgodnie z aktualnie obowiązującą normą (ISO/IEC 11801 - lnformation technology - Generic cabling for customer premises). Dokumentacja pomiarowa stanowić będzie element dokumentacji technicznej budynku. Do każdego lokalu mieszkalnego doprowadzić dwa kable współosiowe typu RG6 w klasie A zgodnie z aktualnie obowiązującą normą (IEC 50083-2 - Sieci kablowe służące do rozprowadzania sygnałów: telewizyjnych, radiofonicznych i usług interaktywnych - Część 2: Kompatybilność elektromagnetyczna urządzeń) o co najmniej podwójnym ekranie składającym się z folii aluminiowej i oplotu o gęstości ekranowania minimum 77% oraz środkowej żyle miedzianej o średnicy minimum 1 mm. Zaleca się stosowanie kabli typu trishield z potrójnym ekranem (folia - oplot - folia) ze względu na lepsze parametry ekranowania - np. w klasie A+. Na końcach kabli współosiowych należy zainstalować złącza zaciskane stożkowo lub kompresyjne. Jeden z kabli RG6 należy zakończyć na panelu krosowym w punkcie styku PS z przeznaczeniem na usługi świadczone przez operatorów TVK, a drugi kabel należy podłączyć do budynkowej instalacji multiswitchowej RTV-2SAT. Należy przewidzieć możliwość łatwego przełączenia kabla przeznaczonego dla instalacji TVK do systemu multiswitchowego lub dosumowania sygnału satelitarnego do kabla przeznaczonego dla instalacji TVK, aby zapewnić możliwość podłączenia tunerów satelitarnych z podwójną głowicą odbiorczą. Po zainstalowaniu wszystkie kable współosiowe należy zmierzyć certyfikowanym miernikiem w celu sprawdzenia tłumienia poszczególnych odcinków kabli. Wszystkie zainstalowane tory kablowe powinny mieć tłumienie nie większe niż 12dB dla 860MHz, a dokumentacja pomiarowa powinna stanowić element dokumentacji technicznej budynku. Projektowana długość odcinków kabli RG6 nie powinna przekraczać 60 m.b., aby nie przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wartości tłumienia. Do każdego lokalu mieszkalnego należy doprowadzić jeden dwumodowy światłód minimum typu G.657 w technologii FTTH, np. ,,luźnego włókna poprowadzone od głównego kabla światłowodowego, np. 12, 24, 36, lub 48i (w zależności od potrzeb i projektu) zainstalowanego w pionie w szachcie teletechnicznym, które kończą się z jednej strony w gnieździe świtłowodowym 2xSC/APC w TSM, a z drugiej strony na przełącznicy światłowodowej w szafie głównej w punkcie styku PS. Opcjonalnie możliwe jest zastosowanie kabli światłowodowych 2J sprowadzonych oddzielnie od każdego lokalu mieszkalnego do punktu styku PS. Światłowody prowadzić między TSM, a szachtem teletechnicznym w przygotowanej wcześniej rurze osłonowej PCV/HDPE. W przypadku stosowania technologii „luźnego włókna należy zastosować dodatkową osłonę(np. mikrokanalizację światłowodową). Węzeł telekomunikacyjny należy usytuować w odrębnym pomieszczeniu technicznym na poziomie -1. W punkcie styku PS należy zapewnić dystrybucję sygnałów ze zbiorczej instalacji RTV-2SAT do wszystkich lokali mieszkalnych oraz możliwość podłączenia kabli LAN, RG6 i FTTH z lokali mieszkalnych do urządzeń operatorów telekomunikacyjnych w celu świadczenia przez nich usług. Do punktu styku PS należy wykonać przyłącze telekomunikacyjne do sieci publicznych. W głównym punkcie styku PS zainstalować funkcjonalne pole krosowe wykonane jako szafa teletechniczna (przełącznica) o wymiarach 2000/600/400 (wys./szer./gł.) z półkami przełącznic światłowodowych i rozszyć (wyspawać) wszystkie światłowody z lokali mieszkalnych co najmniej po dwa jednomodowe włókna światłowodowe (2J) na lokal. Wszystkie złącza optyczne na przełącznicy światłowodowej powinny być typu Sc/APC. Wszystkie zakończenia włókien światłowodowych powinny zostać oznaczone numerem lokalu oraz opisem, że jest to włókno A lub B. Kable światłowodowe prowadzić w trasach kablowych umożliwiających rozprowadzenie kabli po budynku w elementach osłonowych nie rozprzestrzeniających płomienia zgodnie z obowiązującymi normami w tym zakresie. Po zainstalowaniu i zakończeniu złączami SC/APC wszystkie włókna światłowodowe należy zmierzyć certyfikowanym miernikiem w celu potwierdzenia spełnienia warunku tłumienia nie przekraczającego wartości 1,2 dB przy długości fali 1310 nm i 1550 nm, a dokumentacja pomiarowa powinna stanowić element dokumentacji technicznej budynku. Zainstalować aktywne i pasywne elementy antenowej instalacji zbiorowej RTV-2SAT stanowiące łącznie system multiswitchowy. W budynku zastosowano kaskadowy system multiswitchowy. Urządzenia systemu multiswitchowego należy zabezpieczyć przed dostępem osób nieuprawnionych poprzez instalację w dedykowanych szafkach naściennych zlokalizowanych w szachcie technicznym i w szafie teleinformatycznej 19”. Jeden kabel współosiowy RG6 z każdego lokalu mieszkalnego należy podłączyć do systemu multiswitchowego RTV-2SAT, a drugi zakończyć na przełącznicy kablowej w punkcie styku P5, z przeznaczeniem do wykorzystania przez operatorów TVK. Wszystkie urządzenia aktywne i pasywne systemu multiswitchowego muszą spełniać wymóg ekranowania w klasie A zgodnie z aktualnie obowiązującą normą. Do punktu styku PS doprowadzić zasilanie 230V z instalacji elektrycznej obwodu administracyjnego. Na dachu budynku zainstalować antenę satelitarną o średnicy lustra co najmniej 1,2 m z dwoma tradycyjnymi konwerterami Quatro. Antenę ukierunkować na dwa różne satelity umieszczone na różnych pozycjach orbitalnych. Rekomendowane ukierunkowanie: pozycje orbitalne 13E i 19,2E, satelity Hot Bird i Astra ze względu na dostęp, między innymi, do programów polskich platform cyfrowych oraz emisję kilkudziesięciu bezpłatnych programów w jakości HD. Sposób zamontowania anteny satelitarnej musi pozwalać na jej przekierowanie na odbiór sygnałów z innych satelitów wg potrzeb mieszkańców. Anteny naziemne i satelitarne należy zainstalować na stojakach o odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej. Zalecane jest stosowanie stojaków z wyliczeniami konstrukcyjnymi, które zapewnią stabilne ukierunkowanie anteny i odporność na wiatr nie mniej niż 160 km/h. Sposób montażu stojaków i anten musi zapewniać powyższe parametry. Maszt antenowy dla anten naziemnych powinien mieć wysokość umożliwiającą uzyskanie prawidłowego odbioru naziemnych programów telewizyjnych i radiowych (maszt powyżej 3m wymaga uzyskania stosownego pozwolenia). Na maszcie antenowym zainstalować anteny naziemne o następującej specyfikacji: - na zakres UHF kanały 21- 60 z zyskiem co najmniej 14 dBi do odbioru multipleksów DVB-T z lokalnych nadajników naziemnych; - na zakres VHF kanały 05 - 12 (174 - 230 MHz) dla radia cyfrowego DAB i telewizji DVB-T. Zapewnić ochronę odgromową instalacji antenowej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ochrona przed przepięciami instalacji telewizyjnych, SAT oraz innych instalacji teletechnicznych powinna być stosowana na granicy poszczególnych stref stosownie do spodziewanych poziomów zagrożeń. Układy SPD (ograniczniki przepięć) o najwyższej odporności należy stosować na granicy stref LPZ 0/1. Zastosowanie powinny mieć tu jedynie SPD typu 1 wg aktualnie obowiązującej normy w instalacjach zasilających niskiego napięcia oraz kategorii D1 wg aktualnie obowiązującej normie w obwodach sygnałowych. Ograniczniki typu 1 i kategorii D1 zapewniają ochronę przed częściowym prądem pioruna(impuls o kształcie 10/350µs),który w strefie LPZ 0 może przeniknąć do instalacji systemu telekomunikacyjnego. Wszelkie obwody zewnętrzne powinny być w miarę możliwości wprowadzone do wnętrza budynku w jednym miejscu, co pozwala na zabezpieczenie obwodów w jednym punkcie za pomocą złącza ochrony przed przepięciami ZOP (ZOP – układ prawidłowo dobranych ograniczników umieszczony w obudowie dobranej do warunków środowiskowych panujących w miejscu jej instalacji). Jeżeli jest to możliwe, obwody do urządzeń umieszczonych na dachu budynku powinny być zabezpieczenie w miejscu wejścia przewodów do budynku. Skuteczną ochronę gwarantuje jedynie zabezpieczenie wszystkich przewodów na granicy stref LPZ. Zastosowane ograniczniki przepięć do prawidłowego działania wymagają podłączenia do systemu uziemiającego w obiekcie poprzez instalacje wyrównania potencjałów (przewód uziemiający PE). Zabronione jest natomiast uziemianie ograniczników przepięć poprzez łączenie do przewodów (zwodów poziomy i pionowych) instalacji odgromowej obiektu. Wolne żyły przewodów wielożyłowych lub kable rezerwowe należy zabezpieczyć poprzez ich uziemienie (bezpośrednie podłączenie do instalacji PE) w złączu ochrony przed przepięciami (ZOP) lub połączenie ze specjalnie wykonaną szyną uziemiającą. Do ochrony przewodów współosiowych od anten naziemnych i konwerterów anten satelitarnych należy zastosować ochronniki przed przepięciami spełniające wymóg ekranowania w Klasie A. Przewody współosiowe od anten naziemnych i satelitarnych należy przeprowadzić przez przygotowany przepust dachowy i sprowadzić do punktu styku PS na poziomie -1 przygotowanymi wcześniej trasami kablowymi w szachcie teletechnicznym. Tam gdzie przebiegają lub mogą być poprowadzone instalacje telekomunikacyjne, należy wybudować studzienką telekomunikacyjną, do której będą mogli się nawiązać operatorzy telekomunikacyjni. Od studzienki telekomunikacyjnej do budynku należy wybudować ciąg kanalizacji teletechnicznej. Zaleca się stosowanie co najmniej 1 rury PCV 110 mm2, rury karbowanej typu Arot lub podobnej lub rury HDPE umożliwiającej świadczenie usług przez wielu operatorów telekomunikacyjnych. Od miejsca wprowadzenia rur kanalizacji teletechnicznej do budynku wykonać trasę kablową przy użyciu koryt i drabinek kablowych do głównego punktu styku PS z publiczną siecią telekomunikacyjną w budynku. W budynku zaprojektowano instalację domofonową umożliwiającą mieszkańcom zdalne otwieranie drzwi wejściowych na klatkę schodową oraz dźwiękową komunikację między mieszkańcem, a osobą znajdującą się przy wejściu. Instalacja domofonowa przystosowana zostanie do zmiany do wersji wideodomofonu poprzez odpowiednie okablowanie. Instalacja domofonowa wykonana zostanie w oparciu o cyfrowy system domofonowy typu ELFON OPTIMA. Przy wejściu do budynku należy zamontować panel rozmowny. Od panelu ułożyć przewody zgodnie ze schematem do szafki w pomieszczeniu technicznym. W szafie dystrybucyjnej należy zamontować płytę elektroniki oraz zasilacz. Zasilacz należy zasilać napięciem 230V. Elementy instalacji domofonowej należy zamontować w dodatkowej obudowie przymocowanej na stałe do blachy montażowej wewnątrz zaprojektowanej szafy RACK. W drzwiach należy zamontować elektrozamek. W szachcie elektrycznym należy wykonać magistralę przyłączeniową i umieścić na niej złączki magistralne umożliwiające podłączenie mieszkań. Od złączek doprowadzić do każdego mieszkania przewód oraz zamontować i podłączyć unifon. Unifon pracuje w systemie duplex (rozmowa możliwa jest w obu kierunkach bez korzystania z przycisków lub przełączników). Unifon wymaga zewnętrznego zasilania z zasilacza centralnego 15V DC/4A (do 40 unifonów). Unifon pełni też rolę dzwonka do drzwi. Przycisk dzwonkowy podłączany jest do dwóch zacisków w unifonie, jego wciśniecie spowoduje, ze w unifonie zostanie wygenerowany sygnał gongu. Domofon steruje również elektrozaczepem. Czas działania zaczepu ustalany jest programowo i może być zmieniony przez instalatora. Zaleca się stosowanie elektrozaczepów na napięcie 12V AC/DC i poborze prądu nie przekraczającym 1A. Montaż instalacji telekomunikacyjnej w budynku powinien zapewniać bezkolizyjność z innymi instalacjami oraz zapewnić bezpieczeństwo osób korzystających z części wspólnej budynku. Wszystkie prace należy wykonać zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami w tym zakresie przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia. Wszystkie szafy lub skrzynki z zainstalowanymi urządzeniami aktywnymi powinny być podłączone do instalacji uziemiającej budynku zgodnie z obowiązującymi przepisami. Skrzynki naścienne i szafy telekomunikacyjne w punktach styku PS oraz telekomunikacyjne skrzynki mieszkaniowe TSM, w których znajdują się złącza światłowodowe należy oznakować znakiem ostrzegawczym o niewidzialnym promieniowaniu laserowym zgodnie z obowiązującymi przepisami. W pomieszczeniu technicznym w szafie teletechnicznej zabudować rejestrator dla telewizji przemysłowej zewnętrznej i wewnętrznej. Na zewnątrz budynku przy wejściu oraz przy bramie wjazdowej do zamontować kamery zewnętrzne. Na klatkach schodowych zamontować kamery wewnętrzne. Z rejestratora w serwerowi do kamer doprowadzić przewód sygnałowy RG8 i zasilający 12V YDYp2x1,5. Dokładną lokalizację i ilość kamer uzgodnić z Inwestorem. Okablowanie, montaż i uruchomienie telewizji przemysłowej zlecić specjalistycznej firmie. W pomieszczeniu technicznym zabudować w wolnostojącej szafie teletechnicznej urządzenie podtrzymujące UPS podtrzymujące zasilanie urządzeń teletechnicznych przez czas h=1 godziny. Moc urządzenia UPC dobrać na etapie wykonawstwa, ze względu na zastosowane urządzenia teletechniczne. W szafie zabudować ochronniki przepięć klasy D. Montaż i uruchomienie należy zlecić specjalistycznej firmie. Na klatce schodowej przy wejściu do budynku zabudować wyłącznik przeciwpożarowy (główny wyłącznik prądu) który odcina zasilanie całego budynku poprzez DPX 250 zabudowany w rozdzielnicy RG+TA. Ochronę przed dotykiem bezpośrednim (ochrona podstawowa) stanowi izolacja robocza przewodów i kabli oraz osłony zewnętrzne urządzeń. Zgodnie z normą PN-IEC 60364 jako środek dodatkowej ochrony przeciwporażeniowej zastosować samoczynne wyłączenie zasilania realizowane przez zabezpieczenia przetężeniowe dla urządzeń rozdzielczych, a dla obwodów rozdzielczych zabezpieczenia przetężeniowe oraz wyłączniki różnicowo – prądowe o In = 30 mA. Po wykonaniu instalacji należy wykonać, potwierdzone protokolarnie, pomiary skuteczności przyjętej ochrony od porażeń. Sieć zasilająca pracuje w układzie TN-C, projektowana instalacja w układzie TN-S. Wszystkie metalowe części elektrycznych urządzeń będą uziemione poprzez podłączenie ich do sieci uziemiającej. Dodatkowo wszystkie metalowe przewodzące konstrukcje są ze sobą trwale połączone dla wyrównania potencjałów. Ochrona przepięciowa realizowana będzie jako dwustopniowa. W rozdzielnicy głównej za zabezpieczeniem w kierunku instalacji odbiorczej zainstalować ograniczniki przepięć kombinowane typ 1 w przewodach fazowych - układ sieci TN-C. Ochrona urządzeń i systemów szczególnie wrażliwych na oddziaływanie przepięć i ważnych z punktu widzenia użytkownika, ze względu na straty jakie może przynieść ich uszkodzenie lub przestój ( takie jak serwery, stanowiska komputerowe, kamery, centralki alarmowe, urządzenia kontroli dostępu, instalacja nagłaśniająca ) wymaga zastosowania trzeciego stopnia ochrony. Urządzenia - ograniczniki przepięć typu 3 zabudować w rozdzielni zasilającej urządzenia teletechniczne. W obiekcie budowlanym należy wykonać główną szynę wyrównawczą i połączenia wyrównawcze główne. Szynę zainstalować w szafce GTR. Połączenia wyrównawcze powinny łączyć ze sobą następujące części przewodzące: - główny przewód ochronny - główną szynę uziemiającą - rury zasilające instalacje wewnętrzne (np wody, gazu) - metalowe elementy konstrukcyjne, urządzenia centralnego ogrzewania, systemy klimatyzacyjne jeżeli takie występują. Całość uziemić łącząc z uziomem instalacji odgromowej. Lokalne połączenia wyrównawcze należy wykonać w pomieszczeniach wyposażonych w basen natryskowy, brodzik, wannę. Wykonać przy użyciu przewodu LgY 10mm2. Budynek, dla którego wykonany został niniejszy projekt jest budynkiem piętrowym. Po przeprowadzeniu analizy obiektu zdecydowano zainstalować urządzenie piorunochronne LPS klasy IV (ochrona odgromowa) oraz układ koordynacji SPD poziomu LPS III-IV (ochrona przeciwprzepięciowa) dla linii energetycznej i telekomunikacyjnej. Na budynku wykonać instalację odgromową. Jako uziomy naturalne należy wykorzystać metalowe podziemne części obiektu. Wokół obiektu wykonać uziom otokowy lub wykonać uziemienie pionowe prętami Galmara. Uziom winien być ułożony na głębokości nie mniejszej niż 0,6 m i w odległości nie mniejszej niż 1 m od zewnętrznej krawędzi obiektu budowlanego, ograniczając do minimum przebieganie trasy uziomu nad warstwami nie przepuszczającymi wody opadowe. Rezystancja uziemienia nie może być większa niż 10 . W przypadku skrzyżowania bądź zbliżenia uziomu z kablem elektroenergetycznym, w przypadku nie zachowania odległości 0,75 m, należy zastosować osłonę izolacyjną (np. rurę winidurową o grubości 5 mm). Do wykonania uziomu otokowego użyć płaskownika stalowego ocynkowanego FeZn 30x4 mm. Do wykonania zwodów zastosować drut ocynkowany o średnicy nie mniejszej niż 8mm2. Połączenie przewodów odprowadzających i zwodów pionowych wykonać jako rozłączne – śrubowe, o gwincie M10. W miejscach pokazanym na rzucie dachu zabudować złącza kontrolne. Z inwestorem uzgodnić sposób prowadzenia zwodów po ścianie (na wspornikach lub pod ociepleniem w rurce ochronnej). Po wykonaniu prac montażowych dokonać pomiarów, sporządzić protokoły (przez osobę o stosownych uprawnieniach). Pomiary należy wykonywać okresowo i każdorazowo potwierdzać protokołami. Całość prac wykonać zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami oraz dokumentacją techniczną. Przed załączeniem urządzeń pod napięcie dokonać niezbędnych prób i pomiarów pozwalających na stwierdzenie gotowości instalacji do eksploatacji.